Welcome to Tenasserim Peninsula

Wednesday, August 12, 2009

Today AP News From My Protest


Myanmar's Suu Kyi says conviction 'totally unfair'

(AP) – 1 hour ago

YANGON, Myanmar — Myanmar opposition leader Aung San Suu Kyi called the verdict returning her to house arrest "totally unfair," but remains cheerful and alert, her lawyer said Wednesday.

Four of her lawyers were allowed to visit the Nobel Peace Prize laureate at her lakeside home for an hour to discuss an appeal of her conviction Tuesday on charges of violating the terms of her previous house arrest.

A Myanmar court found Suu Kyi, 64, guilty of sheltering an uninvited American visitor. Her sentence of three years in prison with hard labor was reduced to 18 months of house arrest by order of the head of the country's ruling military junta, Senior Gen. Than Shwe.

"Daw Aung San Suu Kyi said the conviction was totally unfair and the court's assessment of the case was not just," lawyer Nyan Win said. "Daw" is a term of respect for older women. Her defense had contended that it was the responsibility of the police guarding her house to keep out intruders.

The conviction, though expected, drew sharp criticism from world leaders and human rights groups, as well as promises of new European Union sanctions against Myanmar. Her detention will keep her from participating in the junta's planned elections next year, the first polls since 1990, when her party won overwhelmingly but was not allowed to take power.

Suu Kyi's defense team will appeal as soon as it receives a certified copy of the judgment from the district court, Nyan Win said.

The pro-democracy leader has been detained for about 14 of the past 20 years for her nonviolent political activities, but this was the first time she faced a criminal trial.

Suu Kyi had been under house arrest since 2003, but was taken to Yangon's Insein Prison in May for trial after American John Yettaw secretly swam to her house and spent two days there.

Yettaw was also convicted of violating the terms of her house arrest, as well as violating immigration laws and a ban on swimming in Inya Lake, on which Suu Kyi's house fronts. He was sentenced to seven years in prison with hard labor.

Suu Kyi was returned to her house Tuesday. Nyan Win said she was well and looked very happy to be home.

"She said she slept well last night," he told reporters. A new barbed-wire fence has been erected at the lakeside entrance to her home, where Yettaw entered.

Suu Kyi also told her lawyers she needed clarification from the authorities regarding the terms of her house arrest, regarding matters such as visitation rights and medical coverage.

Under the court's eight-point stipulation, Suu Kyi and two female companions who stay with her can receive visitors with prior permission from the authorities and have the right to medical treatment by doctors and nurses. Nyan Win said Suu Kyi wanted to know if she could be treated by her personal physician.

Her conviction and continued detention were condemned by world leaders and sparked demonstrations in cities from London to Japan on Tuesday. The European Union began preparing new sanctions against the country's military regime, and a group of 14 Nobel laureates, including the Dalai Lama and Archbishop Desmond Tutu, called on the U.N. Security Council to take strong action against Myanmar.

President Barack Obama called the conviction a violation of the universal principle of human rights and said Suu Kyi should be released immediately.

U.S. Secretary of State Hillary Rodham Clinton called for the release of more than 2,000 political prisoners, including Yettaw.

The country's state-run newspapers, which many in Myanmar normally don't bother to read, were sold out Wednesday with people eager to learn about the verdict.

"I am not surprised that (Suu Kyi) was sentenced to three years because that is what the government wants to do, keep her locked up during the elections," said Soe Nyunt, a 34-year-old grocery shop owner.

"It was at least a relief that Daw Suu is kept in her house. I had thought the government would keep her inside Insein Prison," said Moe Moe, a 45-year-old school teacher.

Copyright © 2009 The Associated Press. All rights reserved.

အျပည္႕အစုံသို႔...

Saturday, August 1, 2009

ဘာအျပစ္မွ လုပ္မထားတဲ့ေမေမစု့ကို အျမန္လႊတ္ေပးပါ


Type your summary here

Type rest of the post here

အျပည္႕အစုံသို႔...

ဗိုလ္မွဴးႀကီးဗထူး....အပိုင္း(၂)

(စ)
၁၉၄၅ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ဒုတိယအပတ္အတြင္း၌ ေျမေအာက္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ ပါတီကြန္႔ဖရင့္အား က်င္းပခဲ့သည္။ ေျမေအာက္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီသည္ ၁၉၄၄ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလအတြင္းက က်ဳိက္လတ္ၿမိဳ႕နယ္ “ေညာင္ေခ်ာင္း”ရြာကေလးတြင္ ပါတီကြန္ကရက္အား က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့ၿပီး တစ္ႏွစ္အၾကာတြင္ ပါတီကြန္ဖရင့္အား က်င္းပျပဳလုပ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ကြန္ဖရင့္က…. ပါတီ၏ ေရရွည္လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားအား ခ်မွတ္ျခင္း၊ ဗဟိုေကာ္မတီအား ေရြးခ်ယ္ျခင္းမ်ားအား မျပဳလုပ္။ မခ်မွတ္ေသာ္လည္း လတ္တေလာ ျဖစ္ေပၚေနသည့္ ႏုိင္ငံေရး၊ စည္းရုံေရး၊ စစ္ေရး အေျခအေနမ်ားအရ လက္ငင္းေဆာင္ရြက္ရမည့္ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားအား ေဆြးေႏြး ခ်မွတ္သြားရန္ျဖစ္သည္။
ကြန္ဖရင့္အား ရန္ကုန္ (R.E.T) အေဆာက္အဦးတြင္ပင္ လ်ဳိ႕၀ွက္က်င္းပ၏။ သခင္စိုးကမူ မတတ္ႏုိင္။ သခင္သန္းထြန္းက ကြန္ဖရင့္အား ဦးေဆာင္၍က်င္းပသည္။ လက္နက္ကိုင္လံုၿခံဳေရး အေစာင့္မ်ားခ်၍ ျပဳလုပ္ရေသာ ကြန္ဖရင့္ျဖစ္သည္။ ကြန္ဖရင့္သို႔တက္ေရာက္သည့္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားတြင္လည္း ေသနတ္ တစ္လက္စီႏွင့္….။

ထုိကြန္ဖရင့္သို႔ ဗုိ္လ္မွဴးဗထူးလည္း တတ္ေရာက္၏။ ကြန္ဖရင့္တြင္…. ဗိုလ္မွဴးဗထူးက သူတာ၀န္ယူ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည့္ အထက္ဗမာျပည္ဖက္ဆစ္ ဆန္႔က်င္ေရး ေျမေအာက္စည္းရုံးမႈ အေျခအေနမ်ားႏွင့္ မဟာမိတ္မ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္ေဆာင္ရြက္ထားမႈတုိ႔အား အစီရင္ခံ၏။ ၿပီးလွ်င္ …..
“သူတာ၀န္ယူ ေဆာင္ရြက္ေသာ အေမရိကန္စစ္တပ္မ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္ေရးကိစၥတြင္ စတင္ဆက္သြယ္မိၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ျမစ္ႀကီးနားဖက္ရွိ အေမရိကန္စစ္တပ္ရွိရာသို႔ ကိုလွ(ေတာခိုေသဆံုး)၊ ကို၀င္းေမာင္ (စာေရးဆရာေက်ာ္၀င္းေမာင္)၊ ကိုေအး၀င္း(ဒု-ဗုိလ္မွဴးႀကီးေဟာင္းေအး၀င္း) တုိ႔ကို ေစလႊတ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ အေမရိကန္တပ္မ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္မိၿပီး အေမရိကန္တပ္ဖြဲ႔ (၁၀၁)က ဖတပလ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးလိုေၾကာင္း သူတုိ႔အထဲသို႔ အထက္ဗမာျပည္ ဖတပလအဖြဲ႔မွ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ကိုေခၚယူခဲ့ရန္ ကို၀င္းေမာင္ႏွင့္ ကိုလွကို ႏွစ္လမ္းခြဲ၍ ေစလႊတ္ခဲ့ေၾကာင္း ေရႊဘုိဖက္မွ ကုန္းလမ္းခရီးအတုိင္း မႏၱေလးသို႔ လာေသာ ကို၀င္းေမာင္မွာ မင္းကြန္းတြင္ စစ္ကိုင္းကင္ေပ၏ ဖမ္းဆီးျခင္းကိုခံရၿပီး ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္လာေၾကာင္း ထိုကိုလွက ရဲေဘာ္ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ အတူ ေနာင္ခ်ဳိနယ္အတြင္း ေလထီးျဖင့္ ဆင္းခဲ့ၾကၿပီး အထက္ဗမာျပည္ တုိင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္သို႔ ေရာက္ရွိလာၾကေၾကာင္း၊ ကို၀င္းေမာင္၊ ကိုလွတုိ႔ႏွင့္အတူ ပ်ဥ္းမနားမွ သခင္ေဖတင့္ (ယခုေတာခို ကြန္ျမဴနစ္ေခါင္းေဆာင္)ကို အေမရိကန္တပ္မ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္ ေဆြးေႏြးရန္ ေစလႊတ္လုိက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပေဆြးေႏြးပါသည္”
အသီးသီး လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည့္ လုပ္ငန္းအစီရင္ခံစာမ်ားအား ေဆြးေႏြးၾကၿပီးေနာက္ ကြန္ဖရင့္တြင္ အိႏၵိယမွ ကိုသိန္းေဖ (စာေရးဆရာသိန္းေဖျမင့္) ေရးပို႔လိုက္သည့္
“ဖက္ဆစ္ကၽြန္ဘ၀မွ လြတ္ေျမာက္ေရးသို႔” စာတမ္းအား ေဆြးေႏြးၾက၏။ စာတမ္း၏ အႏွစ္သာရက …..
“ဖတပလအဖြဲ႔၀င္မ်ားနွင့္ ျမန္မာျပည္သူမ်ားသည္ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္မ်ားကို ျမန္မာႏိုင္ငံက တိုက္ထုတ္ၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံအား ဖက္ဆစ္ကၽြန္ဘ၀မွ လြတ္ေျမာက္ေစရန္ မဟာမိတ္တပ္မ်ား ျပန္ေရာက္လွ်င္ ေရာက္ခ်င္း ဥပေဒအတြင္း တုိက္ပြဲမ်ား ဆင္ႏႊဲရန္အတြက္ လူထုအဖြဲ႕အစည္းမ်ားထူေထာင္ရမည္။ ထိုအခါတြင္ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးကာလ ကုန္ဆံုးၿပီး ဥပေဒအတြင္း ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးကာလ အစျပဳလာမည္။ ထုိေၾကာင့္ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ျပည္သူ႔ညီညႊတ္ေရး တပ္ေပါင္းစုႀကီးကို က်ယ္ျပန္႔ေအာင္ တိုးခ်ဲ႕ဖြဲ႔စည္းၿပီး လူတန္းစား အဖြဲ႔အစည္းမ်ားကိုလည္း တဖက္က ဖြဲ႔စည္းရမည္။ လူထုလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ရမည္။ လူထုလုပ္ငန္းမ်ား လူထုတုိက္ပြဲမ်ားျဖင့္ လူထုအဖြဲ႔အစည္းမ်ား၏ ႏုိင္ငံေရးစည္းရုံးမႈ အင္အားျဖင့္ လြတ္လပ္ေရးကို အရယူရမည္” ဟူ၍ျဖစ္သည္။ ကိုသိန္းေဖ၏စာတမ္းႏွင့္ ပတ္သတ္၍ ဗိုလ္မွဴးဗထူးက ကြန္ဖရင့္တြင္ ေဆြးေႏြးခဲ့၏။
“ဤစာတမ္းမွာ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္တို႔ကို ေတာ္လွန္တိုက္ခိုက္ၿပီးမွ ေဆာင္ရြက္ရမည့္ လုပ္ငန္းစဥ္ျဖစ္ပါသည္။ ယခုေလာေလာဆယ္ဆယ္ ျပႆာနာမွာ ဗမာ့ေျမေပၚတြင္ရွိေနဆဲျဖစ္ေသာ ျပည္သူလူထုကို ညႇင္းဆဲ ႏွိပ္စက္ေနဆဲျဖစ္ေသာ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္တုိ႔ကို မည္သို႔ေတာ္လွန္တုိက္ခိုက္ၾကမည္ ေတာ္လွန္တိုက္ခိုက္ရာတြင္ တျပည္လံုး၊ တၿပိဳင္တည္း ထခ်ၾကမည္ေလာ၊ သို႔မဟုတ္ စစ္မ်က္ႏွာအလုိက္ တဆင့္ၿပီးတဆင့္ ေတာ္လွန္ တိုက္ခိုက္ၾကမည္ေလာ ဆိုသည္ကို အေလးေပးေဆြးေႏြးသင့္ေၾကာင္း တင္ျပပါသည္” ဗုိလ္မွဴးဗထူး၏ ေဆြးေႏြးခ်က္အား ကြန္ဖရင့္သည္ အေလးထားစဥ္းစားစရာျဖစ္လာ၏။
ဖက္ဆစ္ကၽြန္ဘ၀မွ လြတ္ေျမာက္ေရးသို႔ စာတမ္းက Day Two လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားျဖစ္ေနၿပီး ယခုလတ္တေလာ ရင္ဆုိင္ေနရသည့္ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္တို႔အား လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးႏွင့္ လက္ရွိဗမာျပည္ စစ္မ်က္ႏွာ အေျခအေန…. ဤသည္က …. ဒီေန႔ုလုပ္ငန္း….။ Day One ….။
ကြန္ဖရင့္သို႔ ဗိုလ္မွဴးဗထူးသည္ ဗမာျပည္၏ လက္ရွိစစ္ေရးအေျခအေနမ်ားအား ရွင္းျပ၏။ “ဗမာျပည္ စစ္မ်က္ႏွာအေျခအေနမွာ ထုိးစစ္ဆင္လာေသာ မဟာမိတ္တပ္မ်ားသည္ ယခုအခါ ပခုကၠဴၿမိဳ႕ကိုသိမ္းယူၿပီး ျမင္းမူႏွင့္ ပခုကၠဴအၾကား ခ်င္းတြင္းျမစ္ႏွင့္ ဧရာ၀တီျမစ္ဆံု ေဒသတ၀ိုက္တြင္ စုရုံးလ်က္ရွိေနေလသည္။ မႏၱေလးေျမာက္ဖက္ စစ္မ်က္ႏွာတြင္လည္း သပိတ္က်င္းႏွင့္ မတၱရာ စက်င္နယ္တ၀ိုက္တြင္ တပ္အင္အားစုရုံး၍ မႏၱေလးၿမဳိ႕သို႔ ခ်ီတက္တုိက္ခိုက္ရန္ တာစူလ်က္ရွိေနေလသည္။
ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္တပ္မ်ားကလည္း ေတာင္ဖက္စစ္မ်က္ႏွာျဖစ္ေသာ ေရနံေခ်ာင္းမွ ျမင္းၿခံ၊ စစ္ကိုင္းေဒသမ်ားတြင္ တပ္အင္အားစုရုံးလ်က္ရွိၿပီး မဟာမိတ္တပ္မ်ားကို ဧရာ၀တီျမစ္ ျဖတ္မကူးႏိုင္ရန္ အလံုးအရင္းျဖင့္ တြန္းလွန္ တုိက္ခိုက္ရန္ စီစဥ္လ်က္ရွိေလသည္။ မႏၱေလးၿမိဳ႕သို႔ေရွ႕ရႈတုိက္ခိုက္လာေသာ သပိတ္က်င္းဖက္မွ မဟာမိတ္ စစ္ေၾကာင္းကိုလည္း မႏၱေလးၿမိဳ႕ေျမာက္ဖက္က ခုခံတုိက္ရန္ ဂ်ပန္တို႔က ျပင္ဆင္လ်က္ရွိေလသည္။
ဤသို႔ရွိေနေသာ စစ္အေျခအေနတြင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားအေနျဖင့္ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ ေတာ္လွန္ေရးကို မည္သို႔ဆင္ႏႊဲမည္နည္း။ ဤျပႆနာကား အပူတျပင္း ျပႆနာျဖစ္ေနေပသည္”
ဗိုလ္မွဴးဗထူး၏ တင္ျပေဆြးေႏြးေသာ အခ်က္မ်ားက အေရးႀကီးလွ၏။ ကြန္ဖရင့္သည္ ထိုကိစၥအား အခ်ိန္ယူ၍ ေဆြးေႏြးၾကသည္။ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရး ေျမေအာက္အဖြဲ႔မ်ားမွ စစ္မ်က္ႏွာအေျခအေနအရ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရး …..။ ၿပီးလွ်င္… ဗမာ့တပ္မေတာ္မွ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး ……။
(ဆ)
၁၉၄၅ခုႏွစ္၊ မတ္လ (၂၄)ရက္။
“ဥရု”ျမစ္ရိုးတစ္ေလွ်ာက္ႏွင့္ အာသံ-မဏိပူရ နယ္မ်ားမွ ရလာေသာ ငွက္ဖ်ားေရာဂါေၾကာင့္ ဗိုလ္မွဴးဗထူးသည္ အထက္ဗမာျပည္ တုိင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္သို႔ မျပန္ႏုိင္ေသး….။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေလာင္း၀စ္လမ္းရွိ စစ္ေဆးရုံတြင္ တတ္ေရာက္၍ ကုသမႈခံယူေနရသည္။ ငွက္ဖ်ားေရာဂါက သက္သာေပ်ာက္ကင္းစျပဳၿပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း ေသြးနီဥမ်ား ပ်က္စီးသြား၍ အသားအေရးသည္ ျဖဴေဖ်ာ့၍ေနသည္။ အင္အား ကုန္ခမ္းေနပံုလည္းရသည္။ လံုး၀ေရာဂါေပ်ာက္ကင္းၿပီး အားအင္ျပည့္ၿဖိဳးသည္အထိ ေဆးကုသမႈအားခံယူရန္ ေတာ္လွန္ေရး၏ အေျခအေနက မေပး….။ မနက္ျဖန္တြင္ပင္ အထက္ဗမာျပည္တုိင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္သို႔ ျပန္ရမည္။ ျပန္ရန္အတြက္ ေဆးရုံေပၚမွာပင္ ျပင္ဆင္စရာရွိသည္တုိ႔အား ျပင္ဆင္ရ၏။ သူႏွင့္အတူ ယူသြားမည့္ စာရြက္စာတမ္းမ်ားအား သခင္တင္ျမက ေဆးရုံသို႔လာ၍ေပးသည္။ ဗိုလ္မွဴးဗထူးက သခင္တင္ျမအား …..
“အထက္ကို ျမန္ျမန္ ျပန္တတ္မွ။ အဂၤလိပ္တပ္ေတြ ပခုကၠဴဖက္ကေန ဧရာ၀တီျမစ္ကိုျဖတ္ကူးၿပီး အေရွ႕ဖက္ ေရာက္လာၿပီ။ မိတၳီလာကို ဦးတည္ေနတယ္။ ေရႊဘိုဖက္က တပ္ေတြလည္း သပိတ္က်င္းဖက္ကေန အေရွ႕ဖက္ကမ္းကို ျဖတ္ကူးလိမ့္မယ္ထင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္က်ေနာ္တို႔ မႏၱေလးျမန္ျမန္ျပန္ေရာက္ဖို႔ လိုတယ္။ မနက္ျဖန္ ရန္ကုန္က က်ေနာ္တုိ႔ ထြက္မယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကလည္း က်ေနာ္တုိ႔ အျမန္ဆံုး အထက္ျပန္ဖို႔ ေျပာတယ္။ အဂၤလိပ္တပ္ေတြနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ပထမဆံုးေတြ႔ ၾကမွာပဲ။ အဂၤလိပ္တပ္ေတြနဲ႔ နီးကပ္လာတာနဲ႔ ဂ်ပန္ေတြကို စတင္ခ်ဖို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က မွာလိုက္တယ္။ အဂၤလိပ္တပ္နဲ႔ အဆက္ရရ၊ မရရ သူတို႔ဆီက အကူအညီ ရရ မရရ ဂ်ပန္ကိုေတာ့ ရွိတဲ့လက္နက္နဲ႔ ထခ်ရမွာဘဲ”
အင္အား ေဖ်ာ့ေတာ့ေသာ္လည္း ဗိုလ္မွဴးဗထူး၏အသံသည္ ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ “မာ”၍ေနသည္။ အထက္ဗမာျပည္၏ စစ္ေရးအေျခအေနေၾကာင့္ ဗိုလ္မွဴးဗထူးသည္ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးအား သီးျခားခြဲ၍ ေစာစီးစြာပင္ စတင္ခဲ့ရသည္။ (B.D.A) တပ္တစ္ဖြ႔ဲလံုးအား မထိခိုက္ေစရန္ ဗုိ္လ္မွဴးဗထူးသည္ တပ္မေတာ္မွ ခြဲထြက္၍ ဂ်ပန္အားေတာ္လွန္ရသည့္ ဟန္ႏွင့္ စတင္ခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။ ဗိုလ္မွဴးဗထူးသည္ သူ၏ တုိင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္အား မႏၱေလးအေရွ႕ဖက္၌ အေျခခံလႈပ္ရွားေစခဲ့ၿပီး ဗိုလ္ရဲေခါင္၏ ျမစ္ငယ္စက္ အေျမာက္တပ္ရင္းအား ပုလိပ္ႏွင့္ စစ္ကိုင္းဖက္တြင္ လႈပ္ရွားေစ၏။ ဗိုလ္သိန္းဦး၏ စစ္ကိုင္းအေျမာက္ႀကီးတပ္က စစ္ကိုင္းတြင္ပင္ အေျချပဳလႈပ္ရွားၿပီး ဂ်ပန္တပ္မေတာ္အား တုိက္ခုိက္သည္။
မဟာမိတ္တပ္မ်ားက ေက်ာက္ဆည္၊ ကူမဲၿမိဳ႕မ်ားအား သိမ္း၏။ မဟာမိတ္တပ္မွဴးမ်ားနွင့္ ဗိုလ္မွဴးဗထူး ညႇိႏႈိင္းတုိင္ပင္၍ ရွမ္းျပည္နယ္အတြင္းသို႔ ဆုတ္ခြာေနသည့္ ဂ်ပန္တပ္မ်ားအား ပိတ္ဆို႔ျဖတ္တုိက္ရန္ ဗိုလ္မွဴးဗထူး၏ တုိင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္သည္ ရွမ္းျပည္နယ္သို႔ခ်ီမည္။ ေက်ာက္ဆည္မွ ကေလာ….။ ကေလာမွ ေအာင္ပန္း….။ ဗိုလ္မွဴးဗထူး၏ တုိင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္သည္ တစ္ၿမိဳ႕ၿပီးတစ္ၿမိဳ႕အားသိမ္း၏။ တစ္ရြာၿပီးတစ္ရြာအား သိမ္းပိုက္၏။
“တုတ္ထုိးေရ” ရြာတုိက္ပြဲက ျပင္းထန္သည္။ ဂ်ပန္တပ္မွဴးႀကီးတစ္ေယာက္ အပါအ၀င္ ဂ်ပန္တပ္သား (၃၈)ေယာက္က်သည္။ ဗိုလ္မွဴးဗထူး၏ တုိင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္သည္ “တယ္လူး”စခန္း၌ စခန္းခ်ရင္း “ေအာင္ပန္း”ၿမိဳ႕သိမ္းတုိက္ပြဲအတြက္ ျပင္ဆင္ေနရသည္။ မုန္သုန္မိုးက တယ္လူးစခန္းေပၚသို႔ သည္းသည္းမဲမဲနွင့္ သြန္းခ်၍ေနသည္။ ရာသီက ဆုိး၏။ တိုက္ပြဲမ်ားက ျပင္းထန္၏။ စစ္ခ်ီခရီးက ၾကမ္း၏။ ဗိုလ္မွဴးဗထူး၏ ငွက္ဖ်ားေရာဂါက အျပင္းအထန္ဆိုးရြား၍ လာသည္။ စိတ္ဓါတ္ႏွင့္ တင္းခံေနေသာ ခႏၶာသည္ ေရာဂါဘယ၏ ဖိစီးမႈ႔အား အရႈံးေပးရေတာ့မလုိ ျဖစ္လာ၏။ ဓာတုေဆး၀ါးႏွင့္ က်ားကန္ရန္ပင္ မတတ္သာေတာ့….။
၁၉၄၅ ခုႏွစ္ ဇြန္လ (၂)ရက္ေန႔တြင္ပင္ တယ္လူးစခန္း၌ ဗိုလ္မွဴးဗထူး ကြယ္လြန္ခဲ့၏။
ထိုေန႔က…. တယ္လူးတြင္ တေန႔လံုး မိုးမ်ားေစြခဲ့၏။
“သူသည္ ကမၻာအႏွံ႔အျပားတြင္ အေရးလည္းပါ အရာလည္းေရာက္လုဆဲျဖစ္ေသာ အလုပ္သမားလူတန္းစားမွ ေပၚထြက္လာခဲ့သည္။ သူသည္ သူကဲ့သို႔ အခြင့္အေရးမရွိေသာ အလားအလာရွိသူ အမ်ားအျပား ေပၚထြက္ေစႏုိင္ေသာ လြတ္လပ္ေရးကို အလိုရွိခဲ့သည္။ ရွိသည့္အတိုင္းလည္း လုပ္ခဲ့၍စြန္႔ ခဲ့သည္။ ၀ံ့ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ သူကား ေရတိမ္တြင္နစ္ခဲ့သည္။” (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း)
မင္းေဆြသစ္
ကိုးကား-
- ျမဟန္၏ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၏စာေပလက္ရာ
- သခင္တင္ျမ၏ ဘံုဘ၀မွာျဖင့္ အတြဲ ၅၊၆
- ေက်ာက္ဆည္ေမာင္ေမာင္၏ ကိုယ္ေတြ႔မွတ္တမ္း
- ေလထီးဦးအုန္းေမာင္၏ နွစ္ေပါင္း ၅၀ ၾကာေသာ္အခါ
- မုိးဂ်ာနယ္ ၁၉၉၉ ခုနွစ္ ေမလ

အျပည္႕အစုံသို႔...

ဗိုလ္မွဴးႀကီးဗထူး....အပိုင္း(၁)


(ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးတြင္ က်ဆံုးသြားသည့္ သူရဲေကာင္းအေပါင္းအား ဦးညႊတ္လ်က္…..)

“သူသည္ အက်င့္သိကၡာရွိ၏။ ဥာဏ္ရွိ၏။ သတၱိရွိ၏။ ၀ီရိယရွိ၏။ သူသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္သာမက ကမၻာ တလႊားတြင္ပါ ေက်ာ္ၾကားေသာ စစ္ေခါင္းေဆာင္၊ စစ္သူရဲ ျဖစ္ႏိုင္၏။ သူ႔တြင္ ႏိုင္ငံေရး သေႏၶဥာဏ္လည္း ရွိ၏။ သူသည္ လြတ္လပ္ေရးကို အလုိရွိခဲ့သည္။ ရွိသည့္ အတုိင္းလည္း လုပ္ခဲ့၏။ စြန္႔ခဲ့၏။ ၀့ံခဲ့၏။ သုိ႕ေသာ္…. သူကား ေရတိမ္တြင္ နစ္ခဲ့သည္။ ဗိုလ္ဗထူးကား ကၽြႏု္ပ္တို႔ႏွင့္ မရွိေတာ့ၿပီ”

(ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း)

ဗိုလ္မွဴးဗထူးစာအုပ္ ဥေယာဇဥ္မွ….

(က)

၁၉၄၃ ခုႏွစ္။

ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕ အေရွ႕ဖက္တြင္ရွိေသာ “ဘိုကိတ္ၿခံ”၀င္းအတြင္းသို႔ ဗမာ့ တပ္မေတာ္သားမ်ား အစုလုိက္… အစုလုိက္၊ ခ်ီတတ္၍ ၀င္ေရာက္လာၾကသည္။ ယခင္က တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနေသာ ၿခံ၀င္းႀကီးသည္ တပ္မေတာ္သားမ်ား၏ ခ်ီတက္၀င္ေရာက္လာသံႏွင့္ ညံစည္၍ ေနေတာ့သည္။

တပ္မေတာ္သားတုိ႔က တပ္ရင္း(၅)ႏွင့္ (၆)တုိ႔မွ ျဖစ္ၾကသည္။ ဤရဲေဘာ္တပ္သားတို႔ႏွင့္ ထိုေန႔က….. ထိုေနရာတြင္ပင္ ဗမာ့တပ္မေတာ္ စက္မႈလက္မႈတပ္ရင္း အမွတ္ (၁)အားဖြဲ႔စည္းခဲ့၏။ တပ္ရင္းမွဴးက…. ဗိုလ္မွဴးဗထူး။ ဗိုလ္မွဴးဗထူးသည္ တပ္ရင္း စုဖြဲ႔မႈအား စုဖြဲ႔ၿပီး တပ္ရင္းတစ္ရင္းလံုးအား တန္းစီေစ၍ မိန္႔ခြန္းေပးေလသည္။ မိန္႔ခြန္းက တိုတုိရွင္းရွင္းပင္…..


“ဒီကေန႔ဆိုရင္ ငါတုိ႔တေတြဟာ ဗမာ့ရန္သူမွန္သမွ်ကို တုိက္ခိုက္ေခ်မႈန္း သုတ္သင္ဖို႔အတြက္ တပ္ရင္းတစ္ရင္း အေနနဲ႔ အင္အားစုတခု တုိးတတ္လာတဲ့ေန႔လို႔ မွတ္ယူထားၾကရမယ္။ ငါတုိ႔တပ္ရင္းရဲ့ တာ၀န္ကေတာ့ ပထမ စက္မႈလက္မႈတာ၀န္ရပ္မ်ားကို သင္ၾကားရမယ္။ အဲဒီပညာရပ္ေတြ တတ္ေျမာက္ၿပီးတာနဲ႔တၿပိဳင္နက္ စစ္ေျမျပင္ကို ခ်ီတက္ထြက္ခြာၿပီး ဗမာ့ရန္သူမွန္သမွ် ေခ်မႈန္းၾကရမယ္။ လူရယ္လုိ႔ ျဖစ္လာၾကရင္ မိမိတို႔ရဲ့ လြတ္လပ္မႈကို လူတုိင္း လိုလားအပ္တဲ့ ကိစၥတစ္ခုဘဲဆိုတာကို ရဲေဘာ္တုိ႔ သေဘာေပါက္နားလည္ၿပီး ျဖစ္ၾကလိမ့္မယ္လို႔ ယူဆတယ္။ ဒီလိုလြတ္လပ္မႈ ရရွိေရးအတြက္ ထမင္းစားၿပီး အလကားေနလို႔ မရဘူး။ ကို္ုယ့္တာ၀န္နဲ႔ကိုယ္ ႀကိဳးစား ေဆာင္ရြက္ၾကရမယ္။ ဒို႔ရည္မွန္းခ်က္ျဖစ္တဲ့ လြတ္လပ္ေရးကို မရ ရေအာင္ ယူရမယ္။ ဘယ္သူမွ ဒို႔အေပၚကို ခ်ဳပ္ခ်ယ္ အုပ္ထိန္းထားတဲ့ လြတ္လပ္ေရးမ်ဳိး မလိုခ်င္ဘူး။ တကယ္အခ်ဳပ္အခ်ယ္ လြတ္ကင္းတဲ့ လြတ္လပ္ေရးမ်ဳိးကို အရ တုိက္ယူရမယ္။ ဒါဟာ ငါတုိ႔ရဲ့ အဓိက တာ၀န္ပဲလုိ႔ မွတ္ၾက”

(ခ)

၁၉၄၃ခုႏွစ္ ေအာက္တုိဘာလအတြင္း ဗုိလ္ဗထူး၏ စက္မႈလက္မႈတပ္ရင္းသည္။ အာသံ၊ မဏိပူရနယ္စပ္ဆီသို႔ နီပြန္ တပ္မေတာ္ႏွင့္အတူ ခ်ီတတ္ရေလသည္။ နီပြန္တပ္မေတာ္ႀကီးက “ဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို႔” ၏ အိႏၵိယ လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္သားတုိ႔ႏွင့္ ေပါင္း၍ “အင္ဖာဂ်ာေရကား”အား သီဆိုေၾကြေၾကာ္ရင္း “အင္ဖာ”စစ္ေျမျပင္သို႔ ခ်ီတက္၍ ေနၾကသည္။ ဗိုလ္မွဴးဗထူး၏ အမွတ္ (၁)စက္မႈလက္မႈ တပ္ရင္းက “အင္ဖာဂ်ာေရးကား” မဟုတ္….။ “အင္ဖာဂ်ာေရးကား”မ်ားအတြက္ လမ္းေဖာက္၊ တံတားေဆာက္၊ ေလယာဥ္ပ်ံ ကြင္းေဖာက္ ေပးၾကရျခင္း ျဖစ္သည္။ ေဆာက္ရင္း…. ေဖာက္ရင္း…. ခ်ီတတ္ၾကရ၏။

မဲဇာတံတားအား ေဆာက္ၾကရ၏။ “ဟဲဟုိး” တပ္သားတုိ႔လည္း ပါ၏။ “ဟဲဟိုး”တပ္ဟူသည္က ဂ်ပန္တို႔က ျမန္မာ့ ေျမေပၚတြင္ ျမန္မာမ်ားႏွင့္ ဖြဲ႔ထားသည့္ ဂ်ပန္တုိ႔ခိုင္းလုိရာ ခိုင္းႏုိင္ရန္ အတြက္ဖြဲ႔ထားသည့္ တပ္ျဖစ္သည္။

လက္နက္ေတာ့ မကိုင္ရ….။

မဲဇာတံတားၿပီးလွ်င္…. ေလယာဥ္ပ်ံကြင္း ေဖာက္ရ၏။ ေလယာဥ္ပ်ံကြင္းက “အင္းေတာ္”မွ အထက္ဖက္ “ေစတီကုန္း”ရြာအနားတြင္ ျဖစ္သည္။ “ဥရုျမစ္”ႏွင့္ ႏွစ္မိုင္ခန္႔ ေ၀းသည့္ ေတာင္ေျခတြင္ျဖစ္သည္။ ေလယာဥ္ပ်ံကြင္းက ကိုင္းေတာင္ႀကီးအားရွင္း၍ ေျမညႇိၿပီး ေဖာက္ၾကရျခင္းျဖစ္၏။ ေလယာဥ္ပ်ံကြင္း ေဖာက္ရာတြင္လည္း ေအးေအးေဆးေဆး လံုလံုၿခံဳၿခံဳနွင့္ အလုပ္ကို လုပ္ၾကရျခင္းမဟုတ္…..။ တေန႔လွ်င္…. ေလး ငါးႀကိမ္ခန္႔ ပံုမွန္လာ၍ မဟာမိတ္ တုိက္ေလယာဥ္တုိ႔က ဗံုးႀကဲ၏။ စက္ေသနတ္ႏွင့္ ပစ္၏။ ေလယာဥ္ လာလွ်င္ အလုပ္ကိုရပ္၍ ကိုင္းေတာအတြင္း ပုန္းၾကရသည္။ ေလယာဥ္ျပန္မွ အလုပ္ကိုလုပ္ၾကရ၏။ ပုန္းလုိက္၊ လုပ္လုိက္ႏွင့္ အလုပ္က မတြင္က်ယ္….။ ဤတြင္ ဗုိလ္မွဴးဗထူးက ရဲေဘာ္တုိင္းအား ကိုင္းစီးတစ္စီးစီ ခုတ္ခိုင္း၏။ ၿပီးလွ်င္… အဖ်ားအား စည္းေစသည္။ ေလယာဥ္လာလွ်င္…. ကိုယ္လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ကိုရပ္ၿပီး၊ ကိုယ့္ေနရာမွာပင္ မတ္မတ္ရပ္၍ ကိုင္းစည္းအား ေခါင္းတြင္ စြတ္ထားရန္ ညႊန္ၾကား၏။ ေလယာဥ္ပ်ံေပၚက ၾကည့္လွ်င္…… ကိုင္းပင္ အစုေလးမ်ားျဖင့္သာ ျမင္ရမည္။ အႏၱရာယ္မရွိႏုိင္။ မ်က္ကြယ္ရေစ၏။ ယခင္ကလို ေရွာင္လုပ္၊ ပုန္းလုိက္ႏွင့္ အခ်ိန္မကုန္ေတာ့….။ ရဲေဘာ္အားလံုး ကုိင္းစည္း ကိုယ္စီႏွင့္။ ဗိုလ္မွဴးဗထူးသည္လည္း ကိုင္းပင္စည္း တစ္စည္းႏွင့္….။

(ဂ)

ေလယာဥ္ပ်ံကြင္း ေဖာက္ၿပီးသည့္ေနာက္… “ဥရုျမစ္”အား ကူးရန္ “ညတံတား”တစ္စင္း ေဆာက္ၾကရျပန္သည္။ ညတံတားဟူသည္ကား ေန႔ဖက္တြင္ ျဖဳတ္သိမ္းၿပီး ညဖက္တြင္ တံတားအျဖစ္ ျပန္တပ္ဆင္းရသည့္ တံတားျဖစ္သည္။ ညတံတားက ေန႔တံတားေဆာက္သည္ထက္ ခက္ခဲ၏။ လက္၀င္၏။ ဤစစ္ခ်ီရာ ခရီးလမ္းေၾကာင္း ေနရာမ်ားတြင္က မဟာမိတ္တုိ႔၏ ေလေၾကာင္းတုိက္ခုိက္မႈက ေန႔စဥ္ရွိ၏။ ေန႔တံတားထုိးပါက မဟာမိတ္တို႔၏ “ဗံုးစာ”အား ခ်က္ခ်င္းမိသြားမည္ ျဖစ္သည္။ ညတံတားေဆာက္၍ ၿပီးသည့္ ေန႔တြင္ပင္….. ဗုိလ္မွဴးဗထူး၏ တပ္ရင္းအား “တုန္မဟီး”စခန္းသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ရန္ အမိန္႔၀င္လာ၏။ မတတ္ႏုိ္င္။ ခ်က္ခ်င္းပင္ တပ္ထြက္ႏိုင္ရန္ ျပင္ဆင္ရသည္။ “ဥရုျမစ္”အား သူတို႔ေဆာက္ခဲ့သည့္ ညတံတားမွကူး၍ “တုန္မဟီး”သို႔ ခ်ီၾကရမည္။ ေန၀င္ခ်ိန္အား ေစာင့္ၾကရသည္။ ေမွာင္မွ ညတံတားခင္းၿပီး “ဥရုျမစ္”အား ကူးၾကရမည္။ ညေန ေလးနာရီခန္႔တြင္ မဟာမိတ္ေလယာဥ္တုိ႔လာၿပီး သူတုိ႔ ဖ်က္ကူးၾကရမည့္ ညတံတားထိုးမည့္ ေနရာမ်ားသို႔ ဗံုးမ်ားႀကဲ၏။ မဟာမိတ္တုိ႔၏ ဗံုးမ်ားက ခ်က္ခ်င္းေပါက္ကြဲေစသည့္ ဗံုးမ်ားမဟုတ္….။ အခ်ိန္ကိုက္ဗံုးမ်ား ျဖစ္သည္။ ဗံုးမ်ားက ရာခ်ီ၍ ရွိသည္။ တံတား၊ ကမ္းပါးႏွင့္….. သူတုိ႔ ခ်ီမည့္လမ္းေၾကာင္း…..။ ဗုံးကြင္းႀကီး ျဖစ္ေနသည္။ ႏွစ္မိုင္ခန္႔က်ယ္သည့္ သတ္ကြင္းႀကီး ျဖစ္ေန၏။ ဘယ္အခ်ိန္ ကြဲမည္မွန္း မသိေသာ ဗံုးမ်ားႏွင္႔ ဤသတ္ကြင္းႀကီးအား သူတုိ႔တပ္ရင္း ျဖတ္ေက်ာ္ၾကရမည္။ မလြယ္….။ ဗိုလ္မွဴးဗထူးကမူ ေအးေအးေဆးေဆး တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ပင္….။ ညေမွာင္သည္ႏွင့္ တံတားထုိးၿပီး သူတို႔တပ္ရင္းတစ္ရင္းလုံး ျဖတ္ကူးၾက၏။ ကူးေနစဥ္ တံတားအနီး ဥရုျမစ္အတြင္းမွ ခ်ိန္ကိုက္ဗံုးႏွစ္လုံးစကြဲ၏။ တံတားေပၚတြင္ပင္ ရဲေဘာ္တုိ႔၀ပ္ၾက၏။ ဗိုလ္မွဴးဗထူးက… တံတားေပၚတြင္ပင္ မတ္မတ္ရပ္လ်က္ႏွင္႔္ ရဲေဘာ္မ်ားအား ညႊန္ၾကား၏။

“ရဲေဘာ္ေတြ ဘာမွမေၾကာက္နဲ႔ ဒီဗံုးေတြဟာ ေရထဲကေပါက္တာ ေရကိုတုိးၿပီး ဗံုးဆံတတ္မလာႏုိ္င္ဘူး။ ဘာမွမစိုးရိမ္ၾကနဲ႔ တံတားအတက္အဆင္း နားေတြကိုသာ သတိထားသြားၾက။ ေနာက္ၿပီး အခု “လ”ကလည္း သာေနေလေတာ့ ေလယာဥ္ပ်ံအသံကို သတိျပဳရမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျဖည္းျဖည္းလမ္းေလွ်ာက္သြားလုိ႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ အေျပးသြားၾကရမယ္။ တံတားနဲ႔ တစ္မိုင္ေလာက္က်မွ ဗံုးေတြခ်ထားတဲ့ေနရာက လြတ္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခုအခ်ိန္ကစၿပီး အားလံုးအေျပးတက္ၾကရမယ္”

တပ္ရင္းတစ္ရင္းလံုး အေျပးခ်ီတက္ၾက၏။ ခ်ိန္ကိုက္ဗံုးမ်ားက ျပန္႔က်ဲ၍ေနသည္။ ႏွစ္နာရီခန္႔ အေျပးခ်ီတတ္ခဲ့ၿပီးေနာက္…. သူတို႔ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့သည့္ ဥရုျမစ္နားဆီမွ ဗံုးေပါက္ကြဲသံမ်ားအား ဆူညံစြာ ၾကားၾကရ၏။

(ဃ)

မိုးက သည္းသည္းမဲမဲပင္ရြာ၏။ မိုးေရထဲမွာပင္ ဗုိလ္မွဴးဗထူး၏ စက္မႈလက္မႈတပ္ရင္း (၁)သည္ လမ္းေဖာက္ေနၾကရသည္။ လမ္းက…. ျမန္မာျပည္မွ မဏိပူရသို႔ျဖတ္မည့္ လမ္းျဖစ္သည္။ နယ္ျခား ေက်ာက္တုိင္ (BP)အမွတ္ (၃)ႏွင့္ (၅)အၾကားရွိ ေတာင္ကုန္းအမွတ္ပိြဳင့္ ၀၂၄၄အား ျဖတ္ေက်ာ္ ေဖာက္လုပ္ရမည့္ လမ္းျဖစ္သည္။ ပြဳိင့္ ၀၂၄၄ မွတဆင့္ မဏိပူရနယ္အတြင္းရွိ “တန္ကူနာဂ”ေတာင္တန္းႀကီးအား ျဖတ္ေက်ာ္၍ အင္ဖားႏွင့္ “ကိုဟီးမား”သို႔…။ ထုိစဥ္က…. ဂ်ပန္တုိ႔သည္ အဂၤလိပ္တုိ႔၏ “ကိုဟီးမား” စစ္စခန္းအား သိမ္းပိုက္ရန္ စိတ္ေစာ၍ ေနၾကသည္။ လမ္းက လူသြားလမ္းအား စစ္သံုးယာဥ္မ်ား သြားႏုိင္မည့္ လမ္းအျဖစ္ ေဖာက္ၾကရမည္ျဖစ္သည္။ ဤလမ္းအား ေဖာက္ေနစဥ္မွာပင္ ေၾကးနန္းက၀င္လာ၏။ ဗုိလ္မွဴးဗထူး၏ အမွတ္ (၁) စက္မႈလက္မႈ တပ္ရင္းအား “စစ္ေသာင္”စခန္းသို႔ အျမန္လာရန္ ေခၚသည့္ေၾကးနန္း….။ ခ်က္ခ်င္းပင္ မဏိပူရ လမ္းေဖာက္ရာမွ စစ္ေသာင္သို႔ သြားရန္ျပင္ရျပန္သည္။ စစ္ေသာင္သို႔ သစ္ေဖာင္မ်ားဖြဲ႔၍ ခ်င္းတြင္းျမစ္အတုိင္း စုန္ဆင္းၾကရသည္။ မဟာမိတ္တပ္မ်ား၏ တုိက္ေလယာဥ္မ်ားက ခ်င္းတြင္းျမစ္ရိုးတစ္ေလွ်ာက္အား ေန႔ေန႔ညည ဗံုးမုိးရြာေန၏။ စစ္ေသနတ္ႏွင့္ ေမႊေန၏။ ဤအၾကားတြင္ပင္ အမွတ္ (၁)စက္မႈလက္မႈတပ္ရင္းသည္ စစ္ေသာင္သို႔ အေရာက္ခ်ီခဲ့ၾကရ၏။ စစ္ေသာင္သို႔ခ်ီရာ ခရီးက…. ၾကမ္း၏။ ရာသီဥတုက ဆုိး၏။ ရိကၡာက အျပတ္ျပတ္ အလွပ္လွပ္….။ ရဲေဘာ္တုိ႔ ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာႏွင့္ ခ်ီခဲ့ၾကရသည္။

စစ္ေသာင္ စခန္းသို႔ေရာက္သည္ႏွင့္ စခန္းတာ၀န္ခံ ဂ်ပန္ဗိုလ္မွဴးႀကီးက ဗုိလ္မွဴးဗထူးႏွင့္ တပ္ရင္းအရာရွိမ်ားအား ေခၚေတြ႔၏။ ဗိုလ္မွဴးဗထူးတို႔ႏွင့္အတူ အမွတ္ (၁)စက္မႈလက္မႈတပ္ရင္း ဂ်ပန္အႀကံေပးအရာရွိ အရာခံဗိုလ္ တစ္ဦးလည္းပါ၏။ စစ္ေသာင္စခန္းတာ၀န္ခံ ဂ်ပန္ကာနယ္ႀကီးသည္ မိုးကာတဲတစ္ခုအတြင္းရွိ ပက္လက္ ကုလားထုိင္ တစ္လံုးေပၚ၌ အမိန္႔သား ထုိင္ေန၏။ “ကူ၀ါး”ဂ်ပန္ စီးကရက္အား ရႈိက္ဖြာ၍ မွိန္းေနသည္။ ဗိုလ္မွဴးဗထူးတုိ႔၀င္လာသည္ကို သိဟန္မျပဳ….။ ဗိုလ္မွဴးဗထူးသည္ သူႏွင့္အတူပါလာသည့္ ဂ်ပန္ အရာခံဗိုလ္အား…..

“ေဟ့…. ေမးေလကြာ… ဘာကိစၥေခၚေတြ႔ တာလဲဆိုတာ…..” ဟု ေမးခုိင္း၏။

ဂ်ပန္အရာခံဗုိလ္က ဂ်ပန္ဗိုလ္မွဴးႀကီးအား မေမးရဲ…..။ ေၾကာက္ရြံ႕ရြ႕ံ လုပ္ေနသည္။ ဗိုလ္မွဴးဗထူးသည္ စိတ္မရွည္….။

“ေဟ့…. တုိ႔အၾကာႀကီး ရပ္မေနႏုိင္ဘူး။ ေမးေလကြာ….” ဟု အသံက်ယ္က်ယ္ႏွင့္ အရာခံဗုိလ္ ေနမ်ဳိးႏြယ္အား ေျပာေလသည္။ ဗိုလ္မွဴးဗထူး၏ အသံေၾကာင့္ ကာနယ္ႀကီးသည္ မွိန္းေနရာမွ မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္၏။ ၿပီးလွ်င္….. တစ္ေယာက္စီအား မုန္ေတေတအၾကည့္ႏွင့္ ၾကည့္ၿပီး…..

“ငါဟာ…. စစ္ေသာင္-အင္ဖားလမ္း ေဖာက္လုပ္ေရးရဲ့ တာ၀န္ခံျဖစ္တယ္။ အခုေခၚတဲ့အေၾကာင္းက လမ္းေဖာက္လုပ္ဖုိ႔ အေရးႀကီးေနတဲ့အတြက္ အမွတ္ (၁)စက္မႈ လက္မႈတပ္က ရဲေဘာ္ေတြကို အနားမေပးပဲ အခုခ်က္ခ်င္း လမ္းေဖာက္လုပ္ၾကရမယ္”ဟူ၍ ဂ်ပန္လိုေျပာ၏။ ဗုိလ္မွဴးဗထူးက…..

ရဲေဘာ္ေတြဟာ ခရီးအလြန္ ပင္ပန္းလြန္းေနတယ္။ အအိပ္ပ်က္၊ အစားပ်က္နဲ႔ ခရီးဆက္လာခဲ့ရတယ္။ ဒီေန႔လည္း ဆန္မရွိလို႔တစ္ေန႔လံုး အခုထိ ထမင္းမစားၾကရေသးဘူး။ အဲဒီအတြက္ အနားေပးဖို႔လုိမယ္...” ဟူ၍ စကားျပန္မွတဆင့္ ဂ်ပန္ဗိုလ္မွဴးႀကီအား ေကာင္းမြန္စြာပင္ ျပန္ေျပာ၏။ ဗိုလ္မွဴးဗထူး၏ စကားဆံုးသည္ႏွင့္ ဂ်ပန္ကာနယ္ႀကီးသည္ ေဒါသတႀကီးႏွင့္….

“ဒါ.. စစ္ေျမျပင္ျဖစ္တယ္။ စစ္ေျမျပင္မွာ အထက္က အမိိန္႔ေပးရင္ ဘာမဆိုလုပ္ၾကရမယ္။ မလုပ္ႏုိင္ဘူးဆုိရင္…. အာဏာ ဖီဆန္တဲ့အတြက္ ေသဒဏ္အထိ ေပးႏုိ္င္တယ္။ ထမင္းမစားရတာ စားရတာဟာ အခု ငါခိုင္းတဲ့အလုပ္နဲ႔ ဘာမွ မဆုိင္ဘူး။ ခိုင္းတာကိုသာ လုပ္ရမယ္”ဟူ၍ မာန္မဲေျပာဆုိေလသည္။

ဗိုလ္မွဴးဗထူး၏ မ်က္ႏွာသည္ ေဒါသႏွင့္ နီျမန္းလာၿပီး ဂ်ပန္စကားျပန္ အရာခံဗုိလ္အား……

“ေဟ့…. မင္းအေကာင္ႀကီးကို ေျပာလုိက္ပါ။ ငါတုိ႔လူေတြ တိရစာၦန္ မဟုတ္ဘူး။ လူဆိုတာ အိပ္ခ်ိန္၊ စားခ်ိန္၊ နားခ်ိန္ဆိုတာ ရွိရတယ္။ မင္းတုိ႔က လူလို ဆက္ဆံနည္းမ်ဳိးမဟုတ္ပဲ ငါတုိ႔ကို ေတာထဲက တိရစာၦန္လို သေဘာထားလို႔သာ ဒီလုိ မတရားေျပာတာ။ မင္းတုိ႔ခိုင္းတုိင္း လုပ္ရမလား။ အခု ငါလူေတြ ပင္ပန္းလာတဲ့အျပင္ ထမင္းလည္း လံုး၀မစားၾကရေသးဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ငါ အနားေပးခိုင္းထားတယ္။ အဲဒီလို နားၿပီးလုိ႔ အလုပ္ စလုပ္တဲ့ေန႔မွာ မင္းတုိ႔ခိုင္းခ်င္သလုိ ခိုင္း တို႔တာ၀န္ေက်ေအာင္ေတာ့ လုပ္ေပးမွာပဲ။ ဒီေန႔ေတာ့ ဘယ္ေကာင္ လာခိုင္းခိုင္း လံုး၀ အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ ခိုင္းခ်င္တဲ့အေကာင္ လာခိုင္းလွည့္ ဗထူးအေၾကာင္း သိသြားမယ္”

စကားျပန္၏ စကားဆံုးသည္ႏွင့္ ဂ်ပန္ကာနယ္ႀကီးသည္ ထုိင္ေနရာမွ ၀ုန္းဆုိ ထရပ္လုိက္ၿပီးလွ်င္ ဗိုလ္မွဴးဗထူးအား စားမတတ္၊ ၀ါးမတတ္ ၾကည့္၏။ ၿပီးလွ်င္….. ေရွ႕သို႔ ေျခတစ္လွမ္းတုိးလာ၏။ အားလံုးက ဂ်ပန္ဗိုလ္မွဴးႀကီးသည္ ဗုိလ္မွဴးဗထူးအား ပါးရိုက္လိမ့္မည္ဟု ထင္လုိက္ၾက၏။ ဂ်ပန္ဗိုလ္မွဴးႀကီးသာ ဗုိလ္မွဴးဗထူးအား ပါးရိုက္လုိက္ပါက ျပႆနာသည္ မေတြးရဲစရာ….။ ဗိုလ္မွဴးဗထူးသည္ ဂ်ပန္ဗိုလ္မွဴးႀကီး ေရွ႕တစ္လွမ္းတုိးလိုက္သည္ႏွင့္ သူ၏ညာဖက္လက္သည္ ဘယ္ဖက္ခါးတြင္ ခ်ိတ္ထားေသာ ဓါးရိုးေပၚသို႔ ဆုတ္ကိုင္လုိက္၏။ အားလံုးက ထိတ္လန္႔၍ စုိးရိမ္သြားၾက၏။ ကာနယ္ႀကီး ေနာက္ထပ္ ေရွ႕တစ္လွမ္း တုိးလိုက္ပါက ဆက္၍ မေတြးရဲၾက။ တိတ္ဆိတ္မႈက မိမိ၏နွလံုးခုန္သံကိုပင္ ျပန္၍ၾကားေနရ၏။ တဒဂၤ အသက္ရႈရန္ အားလံုးေမ့ေနၾက၏။ သို႔ေသာ္…. ဂ်ပန္ဗုိလ္မွဴးႀကီးသည္ ေရွ႕သို႔ ဆက္၍မတုိးလာ…..။ ရပ္ၿမဲရပ္ေန၏။ သူ၏မ်က္ႏွာသည္လည္း ခ်က္ခ်င္းပင္ အလ်င္အျမန္ ေျပာင္းလဲသြား၏။ နီးျမန္းေနေသာမ်က္ႏွာ၊ ေဒါသႀကီးေနေသာ အသြင္အျပင္သည္ ရုတ္ခ်ည္းပင္ ေျပာင္းလဲသြား၏။ အၿပံဳးသည္ ကာနယ္ႀကီး၏ မ်က္ႏွာတြင္ လွ်က္ျပက္ကဲ့သို႔ ေပၚလာ၏။ ၿပီးလွ်င္ ၿပံဳးခ်ဳိေသာမ်က္ႏွာ၊ ခ်ဳိေသာစကားတုိ႔ႏွင့္ ျမန္မာလိုပင္ ပီပီသသဆုိလာ၏။

အင္ဖာစစ္မ်က္ႏွာရွိ ဂ်ပန္တပ္တုိ႔၏ အေျခအေန…. ေထာက္ပို႔ကိစၥ အေရးတႀကီးလိုအပ္ပံု….. အခ်ိန္ႏွင့္အမွ် ေထာက္ပို႔ လမ္းေၾကာင္းေပၚမူတည္၍ စစ္ပြဲသည္ အဆံုးအျဖတ္ျဖစ္သြားႏိုင္ပံုတုိ႔အား ရွင္းျပ၏။ ဤအတြက္ အခုလို ခိုင္းရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေျဖာင္းေျဖာင္းဖ်ဖ်နွင့္ ေတာင္းပန္ေလသည္္။

ဗိုလ္မွဴးႀကီး ဗထူး၏လက္က ဓါးရုိးေပၚတြင္ပင္ ဆက္ကိုင္ထားဆဲ…..။ စစ္ေသာင္-အင္ဖာလမ္းေၾကာင္း ေဖာက္လုပ္ေနစဥ္မွာပင္ ရန္ကုန္စစ္၀န္ႀကီးရုံးမွ ဗိုလ္မွဴးဗထူးအား ရန္ကုန္သို႔ဆင္းလာရန္ေခၚ၏။ ေၾကးနန္းႏွင့္ ေခၚျခင္းျဖစ္သည္။ ေၾကးနန္းက ဂ်ပန္ေရွ႕တန္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္မွ တဆင့္တတ္လာေသာ ေၾကးနန္းျဖစ္သည္။

ဂ်ပန္ဗိုလ္မွဴးႀကီးႏွင့္ ဓါးခ်င္းယွဥ္ခုတ္လုလုနီးနီး ျပႆနာျဖစ္ထားသည့္အတြက္ မသကၤာျဖစ္ၾကရသည္။ ဂ်ပန္ေတြ အေကာက္ႀကံၿပီး တစ္ဖက္လွည့္နဲ႕ ဖမ္းဖို႔ေခၚတာလား…..။ ျဖစ္ႏုိင္ေခ်ေတြက ရွိသည္။ ထိုအခ်ိန္က ေနမ်ဳိးႏြယ္တုိ႔က သာကီ၀င္မ်ားအေပၚတြင္ ထင္တုိင္းႀကဲ၍ ေနစျပဳၿပီ။ ျဖဴးသခင္သန္းေဖတုိ႔အား ဖမ္း၏။ ရက္ရက္စက္စက ္စစ္ေၾကာ၏။ တိုင္းခ်စ္ကိုသိန္းေဖတုိ႔ စစ္ေၾကာေရးတြင္ပင္ အသက္စြန္႔သြားရ၏။ ဂ်ပန္ျပန္ ရဲေဘာ္သံုးက်ိတ္၀င္ ဗိုလ္မွဴးလင္းယုန္၏ ရုံးခန္းသို႔ ဂ်ပန္စစ္ပုလိပ္တစ္ေယာက္၀င္လာၿပီး ဗိုလ္လင္းယုန္အား ပါးရိုက္၏။ ဗိုလ္မွဴးဗထူးကမူ ေအးေအးေဆးေဆးပင္…..။

“ေခၚလဲသြားတာေပါ့ကြာ၊ ဘာအေရးလဲ။ သူတုိ႔ကတုိင္လို႔ တုိ႔စစ္၀န္ႀကီးရုံးက အေရးယူရင္လည္း အက်ဳိးအေၾကာင္း ရွင္းျပရုံေပါ့။ အကယ္၍ သူတုိ႔က အေကာက္ႀကံၿပီး ငါကို တဖက္လွည့္နဲ႔ ဖမ္းဆီးခ်င္ရင္ေတာ့ အနည္းဆံုး သူတုိ႔ႀကီးႀကီးမာစတာ ၄-၅ေယာက္နဲ႔ ငါ့အသက္လဲသြားမွာပဲ”

ဤသို႔ ေတြးထင္ထားပံုရ၏။ စိုးရိမ္ၾကသကဲ့သို႔ မဟုတ္….။ အမွန္ပင္ စစ္၀န္ႀကီးရုံးကေခၚၿပီး ဗိုလ္မွဴးဗထူးအား အမွတ္ (၁)စက္မႈလက္မႈတပ္ရင္း…. တပ္ရင္းမွဴးအျဖစ္မွ အေနာက္ေျမာက္တုိင္း(အထက္ဗမာျပည္တိုင္း) တုိင္းမွဴးအျဖစ္ ေျပာင္းေရႊ႕ခန္႔ထားရန္ ေခၚျခင္းျဖစ္သည္။

(မင္းေဆြသစ္)

အျပည္႕အစုံသို႔...